سازمان جهانی گمرک و کنوانسیون های مربوطه

سازمان جهانی گمرک و کنوانسیون های مربوطه

*بخش اول: سازمان جهانی گمرک

اشخاص و کالاها به هنگام عبور از مرزها مورد کنترل های گمرکی قرار می گیرند. این کنترل ها به منظور انطباق با مقررات صادرات و واردات (از قبیل کنترل های قرنطینه ای، انسانی، نباتی و دائمی استانداردها مجوز ها محدودیت ها و ممنوعیت ها،….) اخذ حقوق ورودی، تهیه آمار این فعالیت ها و غیره می باشد.

 از طرفی تسریع در انجام این کنترل ها به منظور کاهش هزینه های پنهان ناشی از معطلی در مبادی ورودی و خروجی مورد تایید و توصیه مجامع بین المللی تجاری از جملهWTOو ICC می باشد. کالاها و اشخاص در طول مسیر خود از مبدا تا مقصد ممکن است، از چندین نقطه گمرکی عبور و مورد کنترل قرار گیرند، لذا در راستای هدف فوق و به منظور حفظ تعادل به سرعت بخشیدن به انجام تشریفات گمرکی و دقت (چه از لحاظ مسائل فنی و مقرراتی و چه از نظر رعایت مسائل امنیتی) یک سری استانداردها و مقررات ساده و هماهنگ بین المللی مورد نیاز است.

 در واقع فلسفه وجودی و ایجاد شورای همکاری گمرکی در سال ۱۹۵۰ (و با نام کاری سازمان جهانی گمرک در سال ۱۹۹۴ به بعد) همین امر یعنی تدوین مقررات ساده و هماهنگ گمرکی بین المللی برای تحقیق و آشتی دادن دو هدف متباین سرعت و دقت در انجام تشریفات گمرکی و عدم ایجاد مانع بر سر راه تجارت قانونی میباشد. سابقه تاریخی این سازمان به شرایط بعد از جنگ جهانی دوم بر می گردد که در سال ۱۹۴۵ خاتمه یافت. بر اثر جنگ، اروپا به ویرانه ای تبدیل شده بود که لزوماً برای بازسازی (به ویژه در راستای طرح مارشال) کالاهای زیادی وارد یا صادر می شد.

 تاخیر و رسوب کالاها در مرزها، باعث کندی روند کار می‌شد. در سال ۱۹۴۷، ۱۳ کشور اروپایی کمیته ای به نام 《کمیته همکاری اقتصادی اروپا》 به منظور بررسی و ارائه همکاری‌های بازسازی و توسعه اقتصادی تشکیل داده اند.

 چون گمرکات کشور ها با مقررات گمرکی متفاوت مانعی برای تحقق این امر بودند، لذا کمیته مزبور یک گروه مطالعاتی به منظور امکان ایجاد یک اتحادیه گمرکی بین کشورهای اروپایی (یعنی حذف مرز های گمرکی) تشکیل داد. نهایتاً این گروه مطالعاتی، خود دو کمیته برای مسائل اقتصادی و گمرکی تشکیل داد که در نتیجه کمیته اولیه منجر به ایجاد 《سازمان همکاری اقتصادیOECD》 و دومی به ایجاد 《شورای همکاری گمرکیCCC》 گردید. بر اساس توصیه های این گروه مطالعاتی شش کشور اروپایی در ۱۵ دسامبر۱۹۵۰،شورای همکاری گمرکی را ایجاد و به فکر گسترش آن در سطح جهانی افتاده اند؛ لذا در خصوص ایجاد و تقاضای عضویت در صورت تمایل با سایر کشورها مکاتبه نمودند. همانطور که در مقدمه این قسمت ذکر گردید مسائل بین‌المللی (از جمله ایجاد یک سازمان بین‌المللی) از طریق مکانیزم کنوانسیون انجام می‌شود. لذا پیش‌نویس ایجاد آن برای کشورهای جهان ارسال تا در در صورت تصویب در مراجع قانونی سند پیوستن به کنوانسیون ایجاد را به مقر این سازمان که در شهر بروکسل پایتخت بلژیک بود ارسال دارند. طبق مفاد پیش‌نویس وقتی این سازمان رسماً پای به عرصه وجود می‌گذاشت که ۱۷ کشور آن را رسماً بپذیرند. این حدنصاب در تاریخ ۴ نوامبر ۱۹۵۲ حاصل گردید و لذا《 شورای همکاری گمرکی》 ایجاد و طبق ماده ۱۰۲ منشور ملل متحد با همین نام در سازمان ملل ثبت گردید. طبق مقررات کنوانسیون روسای گمرکات برای اتخاذ تصمیمات باید در مقر سازمان جمع می شدند و اولین جلسه روسا (شورا) در ۲۶ ژانویه ۱۹۵۳ برگزار گردید، که بعدها این روز به نام (روز جهانی گمرک) نامیده شد. شورا در اجلاس سال ۱۹۹۴ تصمیم گرفت که نام کاری (سازمان جهانی گمرک) که به صورت روشنتر مبین رسالت و وظایف آن می باشد را برای خود انتخاب کند.

لذا در حال حاضر این سازمان دو نام دارد: یکی نامه رسمی ثبت شده در سازمان ملل یعنی شورای همکاری گمرکی( CCC)و یکی نام کاری یعنی سازمان جهانی گمرک(WCO).

 هم اکنون این سازمان ۱۸۰ عضو دارد و چون یک سازمان بین المللی_ بین الدولی است، فقط دولت ها می توانند عضو شوند. البته در صدد اصلاح کنوانسیون آن (ماده ۲) برای امکان عضویت (اتحادیه ها مثل اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب و غیره) می‌باشند که هنوز به تصویب رسیدن کشورها نرسیده است.

 کشور ما در اواخر سال ۱۳۳۷ با تصویب مجلس وقت به این کنوانسیون ایجاد این سازمان پیوسته است.

 سازمان جهانی گمرک یک ارگان بین الدولی مستقل است که ماموریت آن تقویت کارایی و اثربخشی ادارات گمرک می باشد. WCO یک سازمان بین الدولی جهانی ذیصلاح در امور گمرکی است. برای انجام این ماموریت، سازمان مذکور نسبت به تدوین حفظ و نگهداری و حمایت از مسائل بین‌المللی (مثل کنوانسیون ها) به منظور آسان سازی و به کارگیری یکنواخت سیستم ها و مقررات گمرکی حاکم بر جابجایی کالا و اشخاص به هنگام عبور از مرز ها اقدام می نماید. همچنین، اعضا را در مبارزه با تخلفات و قاچاق گمرکی یاری می‌دهد و به آنها به منظور مدرن سازی و ظرفیت سازی کمک می نماید.

 همان طور که قبلاً بیان گردید هدف از ایجاد این سازمان که در واقع صدای بین المللی گمرکات کشورهای عضو می‌باشد، تدوین مقررات هماهنگ و ساده گمرکی بین المللی به منظور ایجاد روان سازی و دقت نظر در اعمال تشریفات گمرکی است. لذا این سازمان تاکنون بیش از ۱۸ کنوانسیون و افزون بر ۱۰۰ توصیه نامه در راستای حصول اهداف فوق تدوین نموده که به ذکر برخی از کنوانسیون ها به صورت خلاصه پرداخت می شود. لازم به ذکر است که قبول کنوانسیون های تضمینی مستلزم پذیرش جداگانه آنها است، یعنی پذیرش کنوانسیون 《شورای همکاری گمرکی》 به معنی عضویت سایر کنوانسیونهای تدوینی آن نمی باشد و در صورتی که کشورها تمایل به پذیرش سایر کنوانسیون ها دارند باید جداگانه آنها را پذیرفته و اسناد تصویر را بهWCO اعلام و ارسال دارند.

*بخش دوم: کنوانسیون های تدوینی سازمان جهانی گمرک

همانطور که قبلا عنوان گردید سازمان جهانی گمرک(WCO) به منظور تدوین مقررات ساده و هماهنگ، حدود ۱۸ کنوانسیون و بیش از ۱۰۰ توصیه نامه، قطعنامه یا پروتکل به تصویر رسانیده است. باید متذکر گردید که توصیه نامه ها، قطعنامه ها و پروتکل ها جنبه الزامی ندارند و کشورها می توانند بدون نیاز به تصویب مجلس و ارسال اسناد تصویب، آن را به اجرا بگذارند و صرفاً به سازمان جهانی گمرک اطلاع دهند که مثلاً فلان توصیه‌نامه را اجرا می‌کنند. در این بخش به طور مختصر به معرفی کنوانسیون های سازمان جهانی گمرک و برخی از توصیه نامه های آن پرداخته می شود.

الف_ کنوانسیون ها

۱. تدوین نمانکلاتور یا فهرست طبقه بندی کالا برای تهیه جدول تعرفه یکی از اقدامات مهم سازمان جهانی گمرک است. می دانیم که جامعه ملل نیز یک نمانکلاتور بین المللی تحت نام 《نمانکلاتور ژنو》 تدوین نموده بود، ولی پس از انحلال آن در سال ۱۹۳۹ تا ایجاد سازمان جهانی گمرک در سال ۱۹۵۰ یک نمانکلاتور مشترک و بین‌المللی مناسب وجود نداشت. سازمان جهانی گمرک تاکنون دو کنوانسیون نمانکلاتور به شرح زیر تصویب و به مرحله اجرا در آورده است:

۱_۱. کنوانسیون نمانکلاتوریا نمانکلاتور حرفه ای بروکسل در سال ۱۹۷۴ نام آن به نمانکلاتور شورای همکاری گمرکی تغییر یافت. به هرحال این کنوانسیون از سال ۱۹۵۹ به اجرا درآمد و با اجرایی شدن نمانکلاتورHS در سال ۱۹۸۸ به تدریج اعضا از آن خارج و در حال حاضر متروک است. کشور ما چند سالی از نمونه کلاتور ژنو استفاده نمود و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۷۳ نمانکلاتور مزبور( نمانکلاتور تعرفه ای بروکسل) را مبنای تعرفه گمرکی خود قرار داده بود.

۱_۲. کنوانسیون سیستم هماهنگ شده این کنوانسیون بسیار مهم و به قول سازمان جهانی گمرک گل سرسبد کنوانسیون های این سازمان است‌. ۱۵۴ طرف متعاهد تاکنون آن را پذیرفته و در تعرفه ای گمرکی خود و تهیه آمار واردات و صادرات از آن استفاده می کنند که این تعداد بعد از کنوانسیون ایجاد شورا در مرتبه دوم قرار دارد.

 کنوانسیون های ورود موقت. در سالهای پس از جنگ و به خصوص دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی اقدامات سازندگی گسترده‌ای در سطح جهان جریان داشت و چون وسایل مکانیکی از قبیل جرثقیل های عظیم و یا ماشین آلات راهسازی بزرگ کمیاب بود، لذا اغلب این ماشین‌آلات برای ساخت جاده یا صد و غیره به صورت ورود موقت به کشوری وارد می شد تا پس از اتمام کار عودت داده شود. به این ترتیب رویه‌های ورود موقت و به دنبال آن کنوانسیونهای مربوطه رونق گرفت. اسامی این کنوانسیون های ورود موقت عبارتند از: کنوانسیون ورود موقت لوازم بسته بندی؛ کنوانسیون ورود موقت لوازم حرفه ای؛ کنوانسیون تسهیل ورود کالا برای نمایشگاهها، جلسات یا وقایع مشابه؛ کنوانسیون ATA، کنوانسیون مربوط به کالاهای رفاهی دریانوردان؛ کنوانسیون ورود موقت لوازم علمی؛ کنوانسیون ورود موقت لوازم آشام آموزشی.

 گرچه کشور ما در اواخر دهه ۱۳۴۰ به این کنوانسیون ها پیوسته ولی به لحاظ کم اهمیت شدن آنها و اینکه کلاً در کنوانسیون استانبول ادغام شده و به تدریج در حال فسخ و متروک شدن می باشند، لذا از ذکر جزئیات بیشتر در مورد آنها خودداری می گردد.

۲. کنوانسیون استانبول. با توجه به اینکه کنوانسیون های متعدد و پراکنده ای در خصوص ورود موقت وجود داشت که به برخی از آنها در بنده دو بالا اشاره گردید، سازمان جهانی گمرک تصمیم گرفت که تمام کنوانسیون های ورود موقت موجود تدوین شده توسط شورا همچنین ۳ کنوانسیون ورود موقت وسائل نقلیه شخصی (مصوبه ۴ ژوئن ۱۹۵۴ نیویورک) (موضوع کارنه دوپاساژ) و ورود موقت وسایل نقلیه تجاری (مصوب هجده می ۱۹۵۶ژنو) و ورود موقت هواپیما و قایق تفریحی (مصوبه ۱۸می ۱۹۵۶) که مربوط به سازمان ملل می باشد به اضافه دو مورد جدید ورود موقت را در یکدیگر ادغام و به صورت یک کنوانسیون واحد درآورد تا برگزاری جلسات و نیز اصلاحات و اداره آنها با سهولت بیشتری انجام شود.

 چنین متنی که جامعه کلیه (کنوانسیون‌های ورود موقت) است بانام کنوانسیون ورود موقت در سال ۱۹۹۰ به تصویب (شورای همکاری گمرکی) رسید  چون اجلاس شورا در سال ۱۹۹۰ در استانبول ترکیه برگزار گردید، اصطلاحا به آن (کنوانسیون استانبول) گفته می‌شود. (چنین امری در خصوص نامگذاری سایر کنوانسیون ها نیز صادق است مثل کنوانسیون کیوتو کنوانسیون نایروبی و غیره)

 با قبول این کنوانسیون، کشورهایی که عضو کنوانسیون های قبلی ورود موقت بوده‌اند خود به خود از آنها خارج و با پذیرش کنوانسیون استانبول، کنوانسیون های قبلی مثلATA، ورود موقت لوازم حرفه ای و غیره فسخ شده تلقی می‌گردد.

 کشور ما گرچه عضو کنوانسیون های ورود موقت و کارنه دوپاساژ است ولی هنوز عضویت کنوانسیون استانبول را نپذیرفته است.

۳. کنوانسیون مربوط به رویه های گمرکی (به غیر از ورود موقت). در مورد رویه های گمرکی و وضع مقررات ساده و هماهنگ در خصوص آنها (مثل واردات قطعی، صادرات، ترانزیت، مسافری از اقلام پستی و غیره) دو کنوانسیون توسط سازمان جهانی گمرک به شرح زیر تدوین شده است:

۱_۴. کنوانسیون بین المللی ساده و هماهنگ کردن رویه های گمرکی (کنوانسیون کیوتو). این کنوانسیون که موضوع آن از نامش مشخص است، وضع مقررات برای ساده و هماهنگ کردن رویه های گمرکی بوده و در سال ۱۹۷۳ در کیوتو ژاپن به امضاء رسید( در سال مزبور اجلاس شورا در کیوتو برگزار گردید) لذا به کنوانسیون کیوتو معروف است. تعداد اعضاء این کنوانسیون در سال ۱۹۷۴ به حد نصاب لازم رسیده و اجرایی شد. قوانین گمرکی اغلب کشورها (از جمله قانون امور گمرکی کشور ما) با اقتباس از مقررات این کنوانسیون است البته کشور ما عضو این کنوانسیون نیست ولی در تدوین قانون امور گمرکی از آن اقتباس گردیده است.( لازم به توضیح است که ۱۹۷۴ میلادی معادله ۱۳۵۳ هجری شمسی است لذا ممکن است سوال شود که قانون امور گمرکی سال ۱۳۵۰ که قبل از کنوانسیون کیوتو تصویب شده، چگونه از آن اقتباس گردیده است پاسخ این است که مفاد این کنوانسیون با نام StudyNo.1 ,Study No.2 ,…. قبلاً وجود داشته و برای کشورها ارسال شده بود.)

۲_۴. کنوانسیون بین المللی ساده و هماهنگ کردن رویه های گمرکی اصلاح شده (کنوانسیون کیوتوی تجدید نظر شده). در سال ۱۹۹۵ شورا و سایر محافل تجاری دریافتند که با وضع جدید تجارت به ویژه تجارت الکترونیک و استفاده از رویه های جدید دیگر کنوانسیون کیوتوی ۱۹۷۳ پاسخگو نیست و نیاز به اصلاح دارد لذا از سال مزبور کمیته ای به این منظور تشکیل و متن هایی در سال ۱۹۹۹ به تصویب شورا رسید.

 چون حد نصاب برای اجرای آن ۴۰ کشور بود، لذا این حدنصاب در فوریه ۲۰۰۶ حاصل گردید و در ۳ فوریه سال مزبور اجرایی شد.

 کشور جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۹ به استناد قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون تجدید نظر شده کیوتو و طبق تصویب به مجلس شورای اسلامی عضو کنوانسیون مذکور گردید.

 نگاهی به چهار چوب و سرفصلهای این کنوانسیون حاکی از تنوع و اهمیت مقررات آن برای تسهیل و هماهنگ کردن رویه های گمرکی است این کنوانسیون دو ضمیمه دارد: یکی ضمیمه عام (شامل ۱۰ فصل) و دیگری ضمائم خاص (از ضمیمه a تاk) پذیرش کنوانسیون، مستلزم حداقل پذیرش ضمیمه عام است. عناوین ضمائم و فصول مربوط به شرح زیر است:

 ضمیمه عام: فصل ۱_ اصول کلی؛ فصل ۲_ تعاریف؛ فصل ۳_ تشریفات ترخیص؛ فصل ۴_ حقوق و عوارض گمرکی؛ فصل ۵_ تضمین؛ فصل ۶_ کنترل های گمرکی؛ فصل ۷_ تکنولوژی اطلاعات؛ فصل ۸_ ارتباط بین گمرک و اشخاص ثالث؛ فصل۹_ استیناف در مسائل گمرکی؛ فصل۱۰_ اطلاعات ارائه شده به وسیله گمرک.

ضمائم خاص: ضمیمه a_ ورود کالا به قلمرو گمرکی (فصل۱_ تشریفات قبل از تسلیم اظهارنامه، فصل ۲_ انبار کردن موقت کالا)؛ ضمیمه‌b_ واردات (فصل ۱_ ترخیص قطعی، فصل ۲_ ورود مجدد به همان حالت، فصل ۳_ ورود با معافیت از حقوق و عوارض)؛ ضمیمه c_ صادرات (فصل ۱_ صادرات قطعی)؛ ضمیمه d_ انبارداری و مناطق آزاد (فصل ۱_ انبارداری، فصل ۲_ مناطق آزاد) ضمیمهe_ پردازش (فصل ۱_ پردازش داخلی، فصل ۲_ پردازش خارجی، فصل ۳_ درام ک یا استرداد، فصل ۴_ پردازش برای مصارف داخلی)؛ ضمیمه g_ ورود موقت (فصل ۱_ ورود موقت)؛ ضمیمه h_ تخلفات (فصل ۱_ تخلفات)؛ ضمیمهj_ رویه‌های مخصوص (فصل ۱_ مسافر، فصل ۲_ اقلام پستی، فصل ۳_ وسایل نقلیه برای استفاده تجاری، فصل ۴_ انبار آذوقه کشتی یا هواپیما، فصل ۵_ بخشوده) ضمیمه kl_ مبدا کالا (فصل ۱_ قواره دم بدا ،فصل ۲_ گواهی اسنادی مبدا، فصل ۳_ تایید گواهی مبدا(.

۴. کنوانسیون های مربوط به کمک گمرکات به یکدیگر. در این خصوص دو کنوانسیون به شرح زیر وجود دارد:

۱_۵. کنوانسیون بین‌المللی در خصوص کمک متقابل برای جلوگیری، از تحقیق و سرکوب تخلفات گمرکی (کنوانسیون نایروبی). این کنوانسیون در اجلاس سال ۱۹۸۰ شورا در نایروبی، پایتخت کنیا به تصویب رسید و موضوع آن از عنوان پیدا و به منظور کمک های اداری گمرکات به یکدیگر برای جلوگیری و سرکوبه تخلفات است. گرچه جمهوری اسلامی ایران عضو این کنوانسیون است ولی تاکنون استفاده موثری از آن نشده است

۲_۵. کنوانسیون بین‌المللی در خصوص کمک های متقابل در مسائل گمرکی (کنوانسیون ژوهانسبورگ). این کنوانسیون در سال ۲۰۰۳ به تصویب شورا رسید ولی هنوز عملیاتی نشده است (به دلیل نرسیدن به حد نصاب لازم اعضا).

ب_ کنوانسیون هایی که توسطWCO اداره می شود

 تاکنون کنوانسیون هایی که خود شورای همکاری گمرکی تدوین و تصویب کرده بود و اصطلاحاً به آنAPONSORED BY WCO گفته می شود نام برده شد؛ دو کنوانسیون دیگر وجود دارد که شورا تدوین نکرده بلکه اداره و تعیین ضوابط آن به عهده سازمان جهانی گمرک گذاشته شده و اصطلاحاً به آنADMINISTERED BY WCO گفته می‌شود. این دو کنوانسیون به ترتیب عبارتند از:

کنوانسیون ورود موقت کانتینر. این کنوانسیون در ۲ دسامبر سال ۱۹۷۲ تحت سرپرستی (سازمان بین المللی دریانوردی) تدوین شد.

 اداره موافقت نامه ارزشWTO هم به سازمان جهانی گمرک واگذار گردیده که چون قبلاً در قسمت دوم در خصوص ارزش گمرکی به آن پرداخته شد. از تکرار آن خودداری می‌شود.

 البته اداره ضوابط و قواعد مبدا کالا نیز بهWCO واگذار گردیده و حدود چندین سال در این خصوص درWTO کار شده است ولی چون هنوز به تصویب شورا نرسیده و اجرایی نشده لذا از توضیح در مورد آن خودداری می گردد.

 چنانچه بخواهیم مقوله های گمرکی را در سهم به تعرفه، ارزش و قانون و مقررات تقسیم بندی کنیم می بینیم که برای هر سه مورد سازمان جهانی گمرک ضوابط و مقررات بین المللی در چارچوب کنوانسیون وضع نموده تا اعضا با اقتباس از آنها و گنجانیدن در قوانین داخلی به مقررات ساده و هماهنگ جهانی برسند.

  بدین ترتیب در مبحث طرف کنوانسیونHS: در مبحث ارزش، موافقت‌نامه‌ ی ارزشWTO؛ در مبحث قوانین، مقررات و رویه های گمرکی (واردات، صادرات، ترانزیت، ورود موقت و غیره )کنوانسیون‌های استانبول، کیوتوی تجدید نظر شده و غیره مضافاً اینکه مرتباً این کنوانسیون ها را به روز در آورده و با نیازهای زمان منطبق می کند.

*بخش سوم: قطع نامه ها، توصیه نامه هاو… سازمان جهانی گمرک

همانطور که قبلا عنوان گردید سازمان جهانی گمرک یک سری تصمیمات و به قولی وسایل و ابزارهایی برای مسائل گمرکی تصویب و ایجاد نموده که همانند کنوانسیونها اجباری نبوده و نیازی به ارسال اسناد تصویر توسط کشورها بهWCO نیست، بلکه کشورها مختارند آن را بپذیرند و اجرا کنند در این صورت فقط کافی است که بهWCO اطلاعات دهند تعداد آنها به بیش از ۱۰۰ رسیده و تحت نامهای قطعنامه، توصیه نامه، بیانیه، راهنما می باشد که اشاره و توضیح در خصوص آنها به درازا می کشد فقط در این بخش به صورت فهرست وار به چند مورد از آنها اشاره می شود.

● فرهنگ اصطلاحات بین المللی گمرکی. در این سند بیش از ۱۴۰ اصطلاح گمرکی تعریف شده و در ماده یک قانون امور گمرکی ما به آن اشاره و جنبه قانونی داده است.

● بیانیه آروشا در خصوص دستکاری در گمرک. این بیانیه در واقع برای ایجاد فرهنگ درستکاری، اعضا را راهنمایی می کند. بیانیه مزبور در سال ۱۹۹۳ در اجلاس شورا که در آروشا (شهری در شمال تانزانیا) برگزار گردید به تصویب رسید و در سال ۲۰۰۳ اصلاح شد.

●WCO_PICARD. سازمان جهانی گمرک برای هرچه علمی و آکادمیک کردن مقوله‌های گمرکی در سال ۲۰۰۶ چارچوب برنامه ای را به منظور همکاری.بین گمرکات و بخش دانشگاهی تنظیم نمود

 تاکنون چندین جلسه بین دو بخش انجام شده و در کنار آن یک سایت‌دانشکده های گمرکی تحت نام (شبکه بین المللی دانشگاههای گمرکی) به آدرسwww.INCU.org راه اندازی شد. مرکز این سایت در دانشگاه کانبرا در استرالیا می باشد. از ایران سازمان جهانی گمرک یک برنامه درسی دانشگاهی نیز تدوین نموده که دانشگاه های گمرکی می توانند با هماهنگیWCO نسبت به تدوین برنامه درسی و صدور پایان نامه اقدام کنند.

● شبکه cen. سازمان جهانی گمرک برای پشتیبانی از گمرکات در خصوص مبارزه با تخلفات و تبادل اطلاعات در خصوص شبکه مزبور را در سال  ۲۰۰۲ راه اندازی نمود. این شبکه ۱۳ مورد تخلفات مهم را ثبت و اعضاء را به منظور مبارزه و اطلاع از نحوه ارتکاب به این تخلفات به یکدیگر متصل می کند.

 از سال ۲۰۰۲ این شبکه حدود دو هزار مأمور گمرک (که توسط گمرکات بهWCO اعلام گردیده) از ۱۵۰ کشور را مرتبط نموده است. البته مراکز مراکز جمع آوری و تجزیه و تحلیل تحلیل اطلاعات تحت نامRILO در مناطق شش گانه ی WCO نیز ایجاد شده؛ بنابراین شبکهRILO که تعداد آنها در حال حاضر به ۱۱ می رسد در سطح مناطق شش گانه به منظور تبادل اطلاعات ایجاد شده از طریقCEN به یکدیگر متصل اند.

● چارچوب استانداردها برای امنیت و تسهیل تجارت بین المللی. این قطعنامه در اجلاس ژوئن ۲۰۰۵ به تصویب شورا رسید و اغلب کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران آن را پذیرفته اند.

 این استانداردها به تعداد ۱۷ مورد می باشد که با اعمال کامل آنها طبق اهداف قطعنامه، امنیت و تسهیل تجارت بین المللی حاصل می گردد.

● شورای سازمان جهانی گمرک در سال ۲۰۰۲ قطعنامه ای برای نشان دادن کالاها به صورت کمی (مثلاً مترمربع، کیلوگرم، دستگاه) به تصویب رساند. نام

    قطع نامه 《واحد کمی استاندارد》یا《SUQ》امده است.

●WCO متونی به عنوان راهنما برای مدل اطلاعات ارجاع واحد محموله مدیریت خطر و غیره تهیه نموده است که در راستای اهداف این سازمان و کشورهای عضو می باشد.