۳ دهه تلاش ناموفق؛ چرا مناطق آزاد عملکرد مطلوبی نداشتند؟

طی دهه‌های گذشته همواره بر لزوم کاهش وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی تاکید می‌شد. راه حل آن نیز افزایش تولید و صادرات محصولات و کالاهای غیرنفتی بود. در همین راستا در اوایل دهه ۷۰، مناطق آزاد تجاری تأسیس شدند.

البته تنها هدف از تشکیل این مناطق، افزایش صادرات نبود بلکه مطابق آنچه در ماده یک قانون چگونگی اداره مناطق آزاد به صراحت تبیین شده است، هدف از ایجاد این مناطق توسعه و عمران آن، گسترش اشتغال، محرومیت زدایی، افزایش صادرات و … عنوان شده است.

همچنین در سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی نیز یک سری کارکردها و اهداف برای مناطق آزاد در نظر گرفته شده که می‌توان از جمله آن‌ها به انتقال دانش روز و جذب سرمایه گذاری‌های داخلی و خارجی اشاره کرد.

بنابراین در مجموع می‌توان گفت که توسعه اقتصادی، خصوصاً از طریق افزایش تولید و صادرات، هدف اصلی تشکیل مناطق آزاد بوده است.

به این ترتیب با توجه به رویکرد اصلی که پشت تشکیل مناطق آزاد بوده، می‌توان متوجه شد که تا چه حد در اقتصاد کشور اهمیت دارد.

قوانین مالیاتی در حوزه مالیات بر عملکرد و مالیات بر ارزش افزوده و بخشنامه‌های متعدد سازمان امور مالیاتی که در مواردی مناطق آزاد را هم شامل می‌شود، تعمیم رویه‌های و مقررات گمرکی و بانک مرکزی که در سرزمین اصلی اجرا می‌شوند به مناطق آزاد، سخت‌گیری‌ها و مقررات وزارت صمت و … همه از جمله عوامل و مواردی هستند که تسهیل فعالیت‌های اقتصادی در مناطق آزاد را به چالش کشیده‌اند.

در این رابطه باید توجه داشت که در نهایت مناطق آزاد هم در بستر نهادی و ساختاری ایران شکل گرفتند و متأسفانه بسیاری از موانع و محدودیت‌هایی که برای نظام اقتصادی کشور وجود داشته برای مناطق آزاد هم وجود داشته است.